Røvarar på tomgang

Anders Thomas Jensen har laga nok ein Anders Thomas Jensen-valdskomedie.

Det gode i menneska

Christy viser kor paradoksalt lite og mykje som skal til for å klara seg.

Resirkuleringsmoro

Men nokre gonger er det godt nok å berre gå på kino og kosa seg.

Røynde med røyndom

Eldre brør lagar strålande drama om unge mødrer.

Velskrive, velspelt, velfundert

Se meg treffer med sine ubehagelege premissar.

Akademisk jaktsesong

Luca Guadignino tek for seg vaksenproblem like godt som ungdomsproblem.

Heilt grei om heilt ugreitt

Maria kunne vore meir overtydande.

Regissør Syversen prøver hardt – og lukkast

Les meldinga av Demring

Vik frå meg, pattesatan

Grevlingene er overdrive kulturkrigersk på kostnad av fin barnefilm.

Høg på ambisjonar

Affeksjonsverdi er så rik på alt at eg mistar fokus.

Pappa? Pappa! PAPPAAA!

Tre fedre er ein fin, tankevekkande gladfilm som sikkert kan få det til å klikka for enkelte.

Fine, glade, forelska gutemenn

Ja takk til oppløftande filmar om skeive ungdomar som ikkje får bank på grunn av hjartebank.

Satiresvir og svirebrør

Den hardaste kritikken i Ingen kommentar rammar ikkje Erna Solberg eller Sindre Finnes, men det norske språket.

Plankeracerkøyring

Sjansen for at ungane likar denne kinofilmen betre enn dei utskremte vaksne, er stor.

Hehe meir enn haha

Freakier Friday er sutlaus popkornunderhaldning som godt kunne vore morosamare.

Lett og ledig mollstemning

Ingenting er som litt forholdskrisedrama på tampen av ferien.

Nedtur med gondolen

Lange kortfilmar har det med å ikkje fenga meg.

Vår popkornven, dinosauren

Det er heldigvis kjekt å kveppa av skrekkøgler på lerretet igjen.

Mojn mojn, solidaritet

Hjem kjære hjem er frustrerande, rørande realistisk og burde vore obligatorisk for alle politikarar.

Pust med sniglemagen

Gjer deg sjølv ei sjeleteneste og sjå Memoir of a Snail.

Føkkings bygda – igjen

Bygd eller småby, alt er bondeknølete om ikkje heim er storbyen.

Spelespelefilmfilm

Tenk om Wes Anderson hadde fått nokon til å skriva eit skikkeleg godt manus for seg!

All ære, Ernest

Ernest Cole: Lost and Found er vakker og velfortald om vegen frå lovande karriere til uteliggar i eksil.

Un pingüino!

Til å vera basert på sjarm og verkelege pingvinar er filmen skuffande lite sjarmerande.

Uforløyst mysterium

Forventningane til ein serie med fantomet i tittelen kan kanskje aldri verta innfridde.

Souleymane, du lyg!

Kven fortel sanninga når fasiten er det som gjev deg god karakter?

Kopimaskin med lite blekk

Her kjem Vaiana! Eg meiner... Kayara!

Kyrtid

Skikkeleg gode, oppløftande filmar kan også ha viktige bodskap.

Under underhuda

Eg blir genuint nysgjerrig på korleis det går med alle i Vermiglio.

Abort og det som verre er

Piken med nålen er unostalgisk kostymesosialrealisme på sitt beste.

Film på eit eige nivå

Black Dog er gåsehudframkallande god.

Iran på open gate

Det er diverre ikkje til å undra seg over kvifor regissøren framleis oppheld seg i eksil.

På det ujamne

Alt skal bort kjennest relevant, men ikkje brennaktuell.

Bob blir Bob

A Complete Unknown er ikkje komplett, men utdraget er komplett sjåverdig.

Portrett av ei kvinne i flammar

Kvart år får eit knippe filmkritikarar presentera ein utvald film på Tromsø Internasjonale Filmfestival. Eg valde ein dokumentar som etter nok eit gjensyn gjer meg usikker og fascinert.

Årets dårlegaste?

Verken innhald eller bodskap gjev meining i Paolo Sorrentinos siste rampestrek.

Komedie frå gamle dagar

Hjelp, vi dreg på ferie med psykisk utviklingshemma!

Goth nyttår, folkens!

Kor skummelt kan det eigentleg bli når ein ikkje lenger trur på det overnaturlege?

Film: Årsbeste frå Brit

Leiken kjærleik

Alle gode ting er faktisk tre, om du lurte på om trilogien til Dag Johan Haugerud held heilt til mål.

At eg tek til tårene, betyr ikkje at eg elskar We Live in Time.

Propaganda på agendaen

Fører og forfører er ein drivande historietime om tidenes skumlaste skrønemakar.

Vår Juliette har overraskande tyngde til å vera pakka inn så lett

For lite føleri

Gåsehudeffekten vik plassen for filmeffektar i Gladiator II.

Ansikt, innsikt, utsikt

Øystein Mamen gjer døra høg og porten vid i Straff.

Bygde-Cinema Paradiso

STRANDEBARM: Det rører meg djupt at Bygdekinoen framleis eksisterer.

Filmen om Sondre Justad er både nordnorsk allsong og lovsong av det nordnorske.

«Regissør og manusforfattar Lilja Ingolfsdottir står for den mest klaustrofobiske filmen på lange tider – og ein av dei beste.»

Film: «Det meste fungerer utruleg godt i Drømmer.»

This ædnan is your ædnan

Forfriskande skildringar av føkkings Nesseby, om enn med litt overtenning på å koma det korrekte i forkjøpet.

Hakeslepp og augepopping

The Substance er ekkelt underhaldande.

Skjellsords år og alder

Erik Poppe har nok ein gong laga eit solid krigsdrama.

Beetlejuice Beetlejuice: Nesten dødsfestleg

Sjølv om det er eit gledeleg gjensyn, saknar eg snerten.

Bygdedyrisk tiltrekking

Bøndene: Klisjeane kler animasjon og uventa vriar.

Han er oppstaden!

Kor mykje oppstandelse The Crow klarar å vekka tretti år seinare, er eg mindre sikker på.

Ungdommar og andre dummingar

Trass i ei mangslungen oppskrift er hovudretten overraskande tam.

Slagkraftig spelegalskap

Manuset hadde hatt godt av ein humorgjennomgang, men elles får du actionen du blir lova.

Mord og andre elendige idear

På tide å leggja opp no, Woody Allen.

Opprørsk (av) natur

Størst av alt er kjærleiken, men til kven eller kva?

Utførleg fest

Du har ikkje sett maken – om du ikkje har sett dei andre filmane til Alice Rohrwacher, då.

Symbolfest for heile familien

Av og til er det heilt riktig med ein oppfølgjar.

Eksplosjonar i hovudet

Ein har ikkje vondt av å utfordra tankemønstera sine, særleg ikkje når det er underhaldande i tillegg.

Fine kvinner i fin film

Eg blir både vemodig og håpefull av En kvinne i Istanbul.

Trass i godt manus og skodespel tek eg meg i sjå på klokka under siste filmen til Christian Petzold.

Skøy tøys

Hit Man er akkurat så fornøyeleg og forgløymeleg som underhaldningsfilmar av og til skal vera.

Skrekkeleg skuffande

Likte du Nattevakten, kjem du ikkje til å elska Nattevakten: Demoner går i arv, dersom det var det du håpte på.

Moro for middelklassen

Den er ikkje tung på labben, American Fiction, som gjer det veldig lett å le.

Ja takk, Çatak

Eit sanningsord: Lærerværelset er høgst sjåverdig.

Simpatico

Radical er ein søt, håpefull film og ei rørande hyllest til kunnskap og pedagogikk.

Quo bygdis?

Fuckings bygda verkar som ein lang kortfilm. Det hadde kanskje ikkje vore nødvendig.

Eit varsla sjølvmord

Søstre elsker evig er så tett på døden at eg nesten lurar på om det er etisk innanfor. Nesten.

Yes, Crime Minister

Etter eit særs bra svensk unntak i fjor er påska nok ein gong britisk. Kanskje litt i overkant, til og med.

«For eit oppkome av fikse idear! Eg diggar alt som kjem ramlande.»

Årets mest tåredryppande

Dokumentaren Ibelin er lærerik utan å vera moraliserande.